zaterdag 6 januari 2007

Oh mister Paganini

Overal waar je binnenkomt, zeggen ze, met een grote smile ´Gruss Gott´
Zitten we al zo hoog? Flauw he?

Ons hotel is geweldig. Enorm ontbijtbuffet, op het decadente af. En in een ijsemmer een geopende doch volle fles Sekt. Niet lang meer, vol bedoel ik .
Na een uur lekker dooreten konden we er weer even tegen.
Vandaag 3 koningen, Feiertag, dus alle winkels dicht. Lekker goedkoop. Dan maar naar de Flohmarkt, ook leuk. Me redelijk kunnen bedwingen, alhoewel, het heerlijk zwart stoffen mofje met nerts binnenin trok me over de streep. Het begon lichtjes te regenen. We wandelden richting Kunsthistorisches Museum maar toen kwam de zon weer door de wolken.

Door de keizerlijke appartementen gelopen, Maria Theresia zien zitten op een hoge troon (en stilletjes mijn vuist naar haar gebald omdat ze zoveel kunstschatten uit Antwerpen heeft meegenomen), en heel veel paardenkoetsjes gezien.
40euro voor een ritje van 20 minuten. Da´s pas een goed uurloon.
In Cafe Central een cappuccino gaan drinken, met gebak, ikke een Marzipankartoffel, het smaakte gelukkig veel lekkerder dan het klinkt, en Kristoffel een Sachertorte, naar het - nog steeds - geheim recept van Chez Sacher, het hotel ligt in een zijstraat van de grote Shoppingallee.
Het was druk in Cafe Central. Geen Oostenrijker te zien, allemaal toeristen, maar wel de moeite.

Wel leuk om zo´n beetje zonder doel door een stad te lopen. Dan zie je nog eens wat. Zoals een prachtige Jezuietenkirche met een fantastische trompe-l´oeil koepel. Het kan je alleen maar doen nadenken hoe de Carolus Borromeus er heeft uitgezien voor de fatale brand in de 18de eeuw.
De Weense Walk of Fame hebben we hier ook. Beroemde - en vooral muzikale - namen. Van Chopin tot Paganini.
En overal zie je Sissi. Sissi CD´s, Sissi T-shirts, Sissi snoepjes, Sissi boeken, Sissi vingerhoedjes, Sissi poppen, Sissi bladwijzers, Sissi noem maar op.
Blijft natuurlijk een boeiend verhaal. de mooiste vrouw ter wereld. Toen toch
Knettergek geworden, dat wel, tot waanzin gedreven door haar schoonmoeder die haar kinderen had afgepakt omdat ´een keizerin geen tijd heeft om haar eigen kinderen groot te brengen´
Ze had anders wel tijd haar haar te laten vlechten. Het werkje duurde 3 uur. Elke dag. Kmag er niet aan denken.

Verder gok ik er een beetje op hier nog wel eens terug te komen met GCL. En wanneer het zover is komen de Wiener Saengerknaben, de walsen en de Lippizaners waarschijnlijk snel mijn strot uit.

Morgen even langs het Prater. Dat ligt halverwege tussen het schip en het hotel. Misschien krijg ik Kristoffel wel zo gek om een rondje te draaien in het reuzenrad. Alhoewel, hij werd al een beetje groen in de glazen lift van een shopping center waar we in een sjiek restaurant op de hoogste verdieping met prachtig zicht op de stad zijn gaan reserveren voor vanavond.

Hopelijk spelen ze ´daar onder het diner wat nummers van Ella. Vooral dan: ´Oh Mister Paganini, please play your rapsody, ...




Geen opmerkingen: