Tietenkont 2

Het is zover, we zijn GCT trainees.
Gisteren tegen een uur of 1 aan boord gegaan. Enorm schip, ziet er heel mooi uit.
Bart Roelofs (GCT, een Nederlander die ons in Antwerpen had geinterviewd) stond aan dek en heette ons van harte welkom.
Er zouden ongeveer 66 mensen aan boord zijn, waarvan 40 trainees. Ik was erg benieuwd. De meesten waren al van de nacht ervoor aan boord (had ik te laat gelezen maar bij nader inzien waren we blij met de privacy in het hotel)

Bart gooide meteen de kamersamenstelling in de war door ons met 2 in 1 kajuit te leggen, lief van hem.
De kajuit valt reuze mee. Veel kastruimte, fles water op tafel. TV, haardroger, zicht op zee (hihi)
Na een korte inspectie gingen we rustig wat lezen in de lobby.

Langzaamaan druppelden er meerder trainees binnen. Mattias uit Amsterdam, Julie uit Brussel, Markus uit Dusseldorf, Gittamba ook uit Amsterdam, ...
Na een uurtje zat de lounge vol. Veel Belgen, zeker een stuk of 10, had ik niet gedacht. De Nederlanders zijn in de minderheid, slechts 6 (ik tel mezelf voor een keertje eens niet mee :)
Om 17h kregen we een briefing.

Al meteen een volle avond. Korte voorstelling van 5 tot 6, diner van 6 tot 7, om half 8 iedereen paraat voor Music in Vienna. Met de bus naar het Kursalon voor een concert Strauss en Mozart, met dans en Sekt. Het kon slechter.

Het Kursalon was prachtig. Ouderwets en pompeus, ja dat wel, maar toch ook erg charmant. GCT travellers worden hier met alle egards behandeld. Soms liggen hier tot 5 schepen tegelijk met elk tussen de 90 en 140 rijke Amerikaanse toeristen aan boord, je zou voor minder, en we werden naar onze gereserveerde plaatsen begeleid.
Voor de pauze was het vooral muziek van Strauss (junior). Plots gingen de zijdeuren open en stoof er een mooi heel jong meisje het podium op in een tule jurk, gevolgd door een oudere man met blosjes op de wangen (uit een potje) en een dood beest op zijn hoofd.
Ze begonnen te walsen met grote smiles op hun lippen.
Tra la laaa, tra la laa, ... Ik stond erover verbaasd alle melodieen te kunnen meeneurieen. Zoals heel de zaal trouwens.
Het orkest telde 9 man. Plus twee dansers. Een vrouwelijke sopraan en een mannelijke tenor deden ook nog hun opwachting. De zaal baadde in het licht, was een vreemde gewaarwording. Net of we nog op ietmand zaten te wachten of zo.
Nog maar net gehoord dat men pas midden 19de eeuw enkel het podium uitlichtte en het publiek in het donker werd gezet. Tot afschuw van het establishment, want die wilde net 'gezien' worden natuurlijk. Grappig.
Want ik dacht heel de tijd, 'ze zijn het licht in de zaal vergeten uit te doen'.

In de pause kregen we een glaasje redelijk sprankelloze Sekt, maar ja, een gegeven paard ...
Al met al was het een leuke ervaring. Persoonlijk had ik er noooooit mijn geld aan gegeven maar vond het toch wel heel leuk.
Het tweede deel was vooral een ode aan Mozart maar bij het laatste nummer gingen alle remmen los. Met audience participation, jawel de goeie ouwe Radetsky Mars. Tietenkont tietenkont tietenkontkontkont Ben benieuwd welke Nederlandse trainee als eerste met de anecdote op de proppen komt.

Tegen half 11 terug aan boord, aan lange dag. De eerste van veel vrees ik.

Ons programma van vandaag is ook niet min.
8h: Ontbijt
8h45: Korte briefing met plaatselijk toeristbureau
9h - 13h: Vertrek bus voor rondrit (naar luchthaven + rondleiding luchthaven, Grinzing, Wenen)
13h - 14h15: Stadswandeling Wenen
14h15 - 15h30: Vrije tijd
15h45: Vertrek schip
16h: Classroom training
18h: Porttalk
19h: Diner
21h: Aankomst Durnstein + Stadswandeling

Dat belooft!!

We hebben net de Stadswandeling achter de rug en zitten nu even mail te checken. De laatste keer tot donderdag. Das voorlopig het enig minpuntje. Eten aan boord is super, het ontbijtbuffet zeer uitgebreid, 's avond kun je uit 3 gerechten kiezen, ook in buffetvorm, dus Kristoffel proeft ze allemaal

Het leukste van vandaag was the House of Music. Een modern museum rond muziek. Jammer genoeg deden we het op zijn Amerikaans, 30 minuten waar normale mensen 2 uur voor nodig hebben. Heel mooi overzicht van alle klassieke componisten en het hoogtepunt is een hoekje waar je voor een supergroot scherm staat en een dirigentenstokje vastneemt. Je dirigeert als het ware de Wiener Philarmonic! Geweldig!!! Het is interactief en niemand bakt er wat van natuurlijk. Het is te langzaam of te snel en klinkt zo vals als een kat.

Voor 2,5 euro kun je wel een certifikaat kopen dat je het Philarmonic hebt gedirigeerd. Zal wel goed in de markt liggen bij die Amerikanen.

Ik ga eens naar de MS Harmony, die ligt hier 100m verderop.
Op naar Durnstein!