woensdag 25 april 2007

Lierke Plezierke

Pffft, vanmorgen om 4h15 opgestaan voor de eerste departures. De Bjarkes vertrokken om 5h. Ik had van hen nog geen envelopje gekregen en was een beetje ongerust.
Was helemaal niet nodig. Ze stonden te stralen in de lobby en zeiden dat ik zo “wonderful” was geweest. Dikke envelop.

Ik ging helaas niet met hun busje mee, maar wachtte op die van 5h30. Pat Kleinschmidt, een schattig oud dametje was gisteren gevallen in Lier. Tja, die goede oude cobblestones. Pat ging op der gezicht, flinke hoofdwonde, en in het ziekenhuis bleek dat ze ook nog eens 2 ribben gebroken had.

Het was compleet gekkenwerk gisteren, de trip naar Lier. Er waren 3 GCT tours in het Hilton en 1 daarvan had hun vertrek. De lobby was overvol en voor het hotel stonden verschillende bussen. Jammer genoeg maar 1 van ons. De 2 andere hadden vertraging. De blauwe groep op de bus, en ik nam ze mee naar het Palais de Justice om daar op de 2 andere te wachten. We zouden om 10h in Lier moeten zijn.

Maandagochtend, vreselijke ochtendspits, gecombineerd met flinke wegenwerken in Lier maakte dat we pas na half 11 op de markt stonden. 3 gidsen stonden klaar. Wij moesten de vluchtlijsten aanpassen en de brief tekenen die alle innercircle passagiers in hun kamer krijgen, met fotootje van de 3 PD´s. We hadden die van de Keukenhof genomen, die ik had laten afdrukken bij Grobet in Antwerpen.

Wij ff een terrasje, tot we dus hoorden dat Pat, rode groep, met een ambulance naar het ziekenhuis was gebracht.
Pat was trouwens niet het eerste slachtoffer. Mary, gele groep, de overprotecting enorm zware vrouw die ons vanaf dag 1 duidelijk maakte dat we met onze handen van haar – bijna net zo dikke en bovendien stokoude, zichzelf in een rolstoel voortbewegende – man moesten afblijven (vergeleken met hem is zelfs Jean Pierre Van Rossem bijna een lekker ding, alsof wij ook maar enige interess zouden kunnen hebben in) was inmiddels zo uitgeput van de schijte… (en het zeuren ongetwijfeld) dat ze gisterenochtend met haar man naar huis is gevlogen. Eerste klas. Meerkost: 3500 Euro.
Per persoon.
Vreemde jongens, die Amerikanen.

Dat maakte dat alleen mijn groep nog helemaal intact was, alhoewel er toch een paar wit rond de neus waren en met wateroogjes en een piepend stemmetje af en toe om een Immodium kwamen vragen.

Het programma in Lier werd netjes afgewerkt, walking tour, visit Zimertower, boatride on the canal, en we verzamelden op de Grote Markt om samen naar het Hof van Aragon te wandelen.
Ondertusen hadden Dewi en ik heel Lier afgelopen om ergens een computer met een printer te vinden om die vluchtlijsten en die brief te schrijven. VVV, dicht. Zimmertoren, mocht niet. Hof Van Aragon, mocht niet. Internetcafe, niet gevonden. Winkels, dicht van 12h30 tot 13h30. Wat nu?
Aha, een open winkel, Proximus. Wij binnen en een kerel aangeklampt. Nog voor ik uitgesproken was zaten we achter ´smans bureau, tussen alle papieren, fotoos van vrouw en kinderen en allerlei interne documenten. Grappig. Wij in sneltempo briefje schrijven, lijstjes tikken, printen en klaar. Dank u Proximus.

Alle 90 gasten kregen een plekje in de mooie zaal, nou ja, 89, want Pat was nog in het ziekenhuis. Zou ze mogen vliegen morgen? Arjan was bij haar. Het personeel had een tafeltje ingedekt voor ons in de tuin, stijf gesteven linnen, vaasje bloemen er op, super. En eens even weg van de crowd.
Na een uurtje stapte Pat binnen, staande ovatie. Ze ebben niet veel nodig die oudjes. Schattig.

De doktors hadden haar geadvisserd om niet aaleen te reizen. De gebroken ribben waren de onderste en als er iets gebeurde onderweg, moest ze meteen geholpen kunnen worden door een arts of haar longen zouden geperforeerd kunnen worden en dan zou ze sterven. Akelig. Ze was jammer genoeg niet verzekerd, k.. systeem in Amerika en kon de 3500 euro niet ophoesten voor medische begeleiding. Ze ging het riskeren. Kben er toch nbiet helemaal gerust in.

De rit terug naar Brussel duurde eeuwig leek het wel. We kwamen pas om 17h terug en moesten toen die brieven voor Innercircle nog kopiëren en ronddelen, de vluchtlijsten kopiëren en uithangen, douchen, omkleden en ik moest nog een presentatietje regelen.

Heel de reis heb ik foto’s gemaakt; We Hadden het idee om er een slideshow van te maken en die tijdens de farewell cocktail te projecteren. Elke avond bewerkte en selecteerde ik de fotootjes van de dag en had een beamer kunnen ritselen bij het hotel.

Het was een succes. Na de presentatie kwamen ze ook allemaal met envelopjes met tips, rode voor Arjan, gele voor Dewi en blauwe voor mij.

We sloten de avond af in "A la Vigne" in de rue Jourdan, vlakbij de avenue Louise. Fijne avond.
En morgen naar huis. We did it, our first trip :)

Geen opmerkingen: