zondag 15 april 2007

Nou, bedankt he





Dag 1 overleefd en niemand die gemerkt heeft dat we 2 groentjes zijn.

Gisteren de trein gepakt naar Leiden. Geen hotel te vinden in Amsterdam, toch niet onder de 200 euro, en Dewi was zo lief me in huis te nemen. Van Leiden treintje naar Amsterdam centraal, te voet naar de PTA, en daar lag ons schip, de Ravel.

In de lobby zagen we Lieven, ook newbie, en die ging maar wat graag een hapje met ons eten nadat we even kennis hadden gemaakt met Arjan, onze lead PD. Toffe knul, en nog niet lelijk ook. We liepen langs de Wallen naar de Waag en ja, vrijdagavond, superdruk. Op een kruispuntje zagen we een jonge kerel bij een hoertje naar buiten stappen, beetje onwennig: “Nou, bedankt he” en weg was ´ie.

We lagen tegen uurtje of 1 onder de wol en om 6h15 stond de taxi voor de deur. Treintje van Leiden naar Schiphol en daar, om half 7 en druk in de weer, vonden we Rienus. Rienus, de airport attaché. In de 60, arendsogen, en een fysiek waar de jeugd van tegenwoordig niet meer aan kan tippen. Van terminal 1 naar 4, van 3 naar 2, aan een rotgang. Waar ik dacht dat dit de easy job was, op de passagiers wachten terwijl Dewi alle papieren aan boord moest in orde brengen, kwam ik van een kale reis thuis.

Elke 20 minuten landde er wel een vlucht met 19, 4, 12, 6, 21 passagiers. En er waren verschillende afgevaardigden. “Sorry, you´re not on my list” “Oh Hi Mrs Bieberfeld, how nice to see you” “yes, the restrooms are here on your right” “the bus will arrive shortly”
Rienus huppelde overall vrolijk tussendoor en betrok Dewi en mezelf bij het gebeuren 3Here we have some lovely ladies to look after your husband” zei hij tegen Mrs Irons. Mrs Irons bekeek ons alsof ze ons elk ogenblik kon verslinden “HE HAS ONLY ONE LOVELY LADY. ME”

Slik, dat was duidelijk. Mrs Irons en ik zullen niet de beste maatjes worden. Hopelijk zit ze niet in de blauwe groep. Dewi ging met bus 1 naar de Ravel. Ik handelde de volgende 7 vluchten af, met Rienus.

Tegen 12h30 kon ik ook met een bus mee naar de Ravel. Nog geen hap door mijn keel, nog geen slok gedronken. Lunch was served en ik plofte bij een stel Amerikaanse vrouwen aan tafel.

Ineens was het half 6 en moesten we ons klaar maken voor het Captains welcome dinner.
Eerst de safety drill. Dewi en ik moesten de zwemvesten demonstreren. Hilarisch. Daarna werden alle 3 PD´s verwacht in de lounge en een paar selecte “innercircle members” (remember, mensen die 4 of meer trips hebben gemaakt) waren uitgenodigd voor een exclusief diner aan de captain´s table. Onze kapitein is een Duitser, Manfred, maar daar kan hij zelf niks aan doen.

Igor (hotel manager) greep Mrs Bieberfeld bij de arm. Arjan werd ingepalmd door Diane (Diane is een aantrekkelijke 60-plusser die een enorme boon heeft voor Arjan, onze lead PD, en hem eigenlijk een beetje stalkt. Zij wil steeds met hem op cruise, tot grote wanhoop van de laatste). De kapitein greep de arm van Joan Bjarke, ik die van haar man George en Dewi als laatste, bleek de date te zijn van Clayton. De kleinzoon van Lorraine Bieberfeld, de guppy tussen de dinosauriërs, geboren in 1985 waar de anderen gemiddeld geboren waren in 1930. Clayton had een bos dreadlocks waar je u tegen zegt en zag eruit als de gemiddelde alternatieve skater. Leuk.

George Bjarke, op het eerste zicht een fossiel, kwam aardig los toen ik zei dat ik in Belgie woonden. Hij was gestationeerd bij St Vikt in de oorlog. Net voor ik wilde vragen “Welke?” bedacht ik me dat hij 1921 geboren was en slikte mijn vraag in. Zijn akeligste herinnering, waar hij nog regelmatig aan terugdacht, was die dag waar hij iets geks zag liggen op het midden van de weg. Een voet.
Smakelijk.

Een feeërieke omgeving, een schip op het water bij zonsondergang. Een lekker etentje, 4 gangen met een super dessertbord. Een uitzonderlijke situatie, je bent verantwoordelijk voor het slagen van de misschien wel laatste vakantie van een stel bejaarden. En het kan bijna niet fout gaan, want vanaf moment 1 vinden ze je helemaal geweldig (behalve Mrs Irons die op haar qui vive blijft wanner ze ons ziet)

Hoogtepunt van de dag (letterlijk) was de sluis boven de autostrade vlakbij Enkhuizen. Surrealistisch bijna. Je glijdt statig en langzaam door het water terwijl de auto’s onder je door razen.

Igor gaf er nog eentje in de bar en we called it a night. Morgen om 7 uur ontbijt.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik zou met mrs Irons maar niet over Ann Nicole Smith beginnen. Leuke foto van de Captain, maar je eet toch niet iedere avond Vissticks hè ? Je kunt je daar beter wat inwerken, want als Holland binnenkort inderdaad onder water komt te staan, is zo'n boot de beste plaats waar je kunt zitten. Ryanair wilt binnenkort voor 12 euro naar de VS gaan vliegen, dus houd die oudjes daar maar warm, vooral de kinderlozen dus. En herinner george barke nog maar eens aan het legendarische "nuts!"van Patton bij Bastogne.
Groetjes ook vanaf de oever.
April 15 7:35 PM

Anoniem zei

Zo, je bent dus vertrokken. Ik hoop dat je naast het werken ook een leuke vrije tijd krijgt. Veel succes met jou "Maidentrip" Da's lang geleden !!! Ik heb het erg druk ivm het festival, dus sorry, paar dagen overgeslagen. DUS:
Blij voor je dat die klootzak uit je studiootje vertrokken is. Wat een viespeuk. Ik ben blij dat de geurblog nog niet bestaat.
Hoe heb je je blog bij gewerkt. Je gaat mij toch niet vertellen dat er internet aan boord is of sluip je steeds met je laptop naar een cybercafe?Ik lees het wel in een van je verslagen. Tot blogs.
April 15 4:58 AM