De slaap CD

Na een dagje Brugge vandaag stond ik de groep op te wachen aan het Belfort. We zouden daar om 2h45pm bijeenkomen om samen naar de bus te wandelen.

Ik had er om half 3 al 18 van de 30. Pete stond bij Jim en zei "I´ve lost my wife". Waarop Jim droog antwoordde: "I´ve lost wives before"

Gisteren hadden we de optional tour naar Flanders Fields. In de pre-trip is daar ook een stop bij aan het Amerikaans kerkhof in Waregem. Ik had een zeer vreemd telefoonnummer gekregen van de gids van het kerkhof (0043 en nog 12 nummers of zoiets) en had die kerel dus niet gebeld. Lieven had hem 2 dagen geleden gezegd dat ik zou komen dacht ik.

Wij komen er aan en ik zag allemaal mannen in uniform, brigades, fanfares, TV-camera´s, ...
Het was Memorial Day en dat was a big thing in Waregem.

De passagiers vonden het super. Ze kregen een speciaal programmaboekje, een prive-rondleiding door een US Marshall, de dag kon niet meer stuk.
Ook het Flanders Fields museum viel bijzonder in de smaak. Deze gids was echt goed. Hij liet ze hun ding doen en gaf uitleg wanneer hij erom gevraagd werd. Prima.

Bij zijn rondrit langs de battlefields en kerkhoven ging hij echter de mist in. Hij wilde perse langs Passendaele, waar de derde slag van Ieper is gestreden, en had daardoor geen tijd meer voor Tyne Cot. Net voor hij kon zeggen dat er geen tijd meer voor was; greep ik in en zei dat het te hard regende en dat het erg modderig was daar. Ze hadden al geen zin meer.

We haalden het trouwens maar heel nipt voor de Last Post.
Weer en babbeltje gedaan met Tonny, de bugle player met zwangere vriendin die ik er nu al voor de derde keer op rij zag, en na een geslaagde dag terug naar het Hilton.

Ik speelde onderweg mijn zelf samengestelde CD-tje met rustige achtergrondmuziek. Een hit. De chauffeur wilde het absoluut van me overkopen. Iedereen lag te snurken na 4 liedjes, dat had hij nog nooit meegemaakt :)