Poe(t)s wederom poe(t)s

Even een grappig poezenverhaal tussendoor.
Onze buurt wordt geteisterd door een rosse kat. Een gemeen dik mormel met een constant kwaadaardige grijns op zijn tronie.

In het begin hield hij nog wat afstand maar ondertussen is het beest knap brutaal aan het worden. Hij loopt regelmatig in onze tuin rond ‘as if he owns the place’ en maakt uitgebreid zijn toilet aan onze vijver, af en toe een sipje water tot zich nemend.
De tuin stinkt ook heerlijk naar kattenpis, ik verdenk hem er zelfs van af en toe door onze tuindeur naar binnen te ‘sproeien’ met tegensproeigedrag van onze twee katers tot gevolg.

Als onze 2 jongens nog maar in zijn buurt komen, ontpopt hij zich tot Nightmare on Elmstreet, blaast van diep in zijn buik, laat al zijn tanden zien en klauwt gemeen om zich heen. Onlangs zat Sushi heerlijk in het zonnetje op ons tuinhuis en mijnheer duwde hem er gemeen af, das bijna 3 meter hoog!

Gisteren was payback time. Ik was flink uitgeslapen, tot 10 uur zelfs, en wilde een kopje koffie zetten. De tuindeur stond open en ik zag het rosse mormel op de rand van onze vijver zitten, drinkend. Hij had me niet gezien en ik – op mijn beurt – blaas hem gemeen toe, zo luid ik kon.
Hij schrok zich te pletter en plonsde pardoes in de vijver. Het beeld staat voor eeuwig op mijn netvlies gebrand. Hij spartelde vertwijfeld om zich heen, bekje open, en hij keek me met zijn grote ogen aan. Net niet kopje onder, hoe doen ze het toch, maar voor de rest helemaal kleddernat.

In 1 seconde was hij de vijver uit, een lang spoor van water achter zich aan latend stormde hij de ladder op en hij ging op het tuinhuis, onder de schaduw van de takken, zijn wonden likken.

Ik lachte me een breuk, poe(t)s wederom poe(t)s

Sushi kwam op hoge poten de veranda binnenlopend “mauw mauw mauw mauw mauw mauw mauw!’ alsof hij me wilde vertellen wat hij net had gezien.
Hij gaf me de hele tijd kopjes, ik was zijn held van de dag.

Bye bye ros gevaar. We zullen je niet snel weer terug zien denk ik.