Pax on Space!!!!!

Zo, het eerste busje met 6 passagiers op, is net vertrokken naar Schiphol. Nog 2 busjes en het zit erop.
Mijn allereerste post extention in Amsterdam, en het was best geslaagd. Voor het etentje in Sea Palace waren we uiteindelijk met 18 en het was heel gezellig. Veel te veel eten wel, Chinees-Indonesische rijdsttafel.

Ik had Sue en Tim beloofd om na het eten nog iets met hen te gaan drinken, en omdat we al tegen 21h terug in het hotel waren, vertrokken we meteen terug naar de tramhalte om naar Panama te gaan, een trendy bar niet al te ver van het hotel waar ik vroeger wel eens was geweest.

Sue stond te giechelen aan de tramhalte en zei dat ze iets voor me had. Een Spacecake!! Nog nooit gedaan. Ze scheurde het papiertje open, brak de brownie in 2 en gaf me de helft. Ik twijfelde even, zou ik? Maar ging er dan maar voor.
Ik hapte het ding weg, smaakt niet slecht, bijna zoals een echte brownie met een klein chemisch nasmaakje dan, en we reden richting Panama.

Het is een tof koppel, geen idee hoe oud ze zijn, ze hebben nergens hun geboortedatum ingevuld zag ik daarna, van Sue denk ik dat ze ietsje ouder is dan ik, maar durf het niet te zeggen. Het is een mooie vrouw, altijd lachend, er is wel een beetje aan gewerkt.
Blijkt dat ze naast haar baan als verpleegster, en juwelenverkoopster, ook nog Botox injecties plaatst, een gouden business in de USA, en ja, ze had het al bij zichzelf gedaan.

Ik stuurde een SMSje naar Dewi, “ik zit met 2 Grand Circle pax aan de spacecake in Panama”, vond het wel grappig. Je denkt dat je met een bende oude besjes langs de toeristattracties gaat sjokken, zit je uiteindelijk aan de Cannabis.

Nou, wij wachten op het effect, zou na een half uurtje moeten beginnen werken, niks.
Ik zei Sue, “Better get your money back”, maar we begonnen toch meer en meer om de meest stomme dingen te lachen en ik had kunnen zweren dat de tafel scheef stond, wat niet kon, want onze glazen vielen er niet af. Daar heb ik me toch een minuut of 5 over verbaasd.

Tweeenhalf uur en 3 drankjes later zag Panama ons echt liever gaan, en we stapten op. We hadden zelfs nog een tram die ons terug naar het hotel bracht. What a night, en van mijn voet had ik ook al geen last meer.