donderdag 28 februari 2008

Food, drinks and a pony

Gisteren een glas gaan drinken met Inge.
Ze wilde naar iets tofs, trendy, nieuw, ... en ik had net gehoord dat er op de Leopoldplaats een nieuwe bar was geopend; Zoro met 1 'r' (om potentiële claims te vermijden) en een interessante tagline 'Food, drinks and a pony'.

Het kader is prachtig. Alles zwart geschilderd met veel spiegels aan de muur en enkele barok elementen om een rijkelijke sfeer te creëren. We gingen naar boven naar de bar, en vlijden ons neer in prachtige zwarte zeteltjes met kort stug haar.

Na een keuze te hebben gemaakt uit de menukaart kon ik het niet nalaten om naar de herkomst van de tagline te vragen. Ik heb er nog steeds spijt van.

De mooie zwarte zeteltjes zijn bekleed met pony haar. De ober stamelde bedeesd "2 pony's per zeteltje"
Doet me denken aan die dag toen Ome Frans ons een bezoekje bracht uit het verre nieuw Zeeland jaaaaren geleden.
We maakten hem een complimentje over zijn wel zeer aparte lange jas.

"Thanks", zei hij "he was my favourite horse".

vrijdag 22 februari 2008

Over Marilyn, eieren en rolstoelen



Ja, een echt gat Bratislava. Geen internetverbinding, geen toffe winkels, niemand sprak Engels, ...
Maar, wonder boven wonder, overal Marilyn. Een grote campagne, er was niet naast te kijken.

Ik ging op een vrij uurtje de stad in met Katja en stapte een Slovaakse KBC binnen met de vraag of ik zo een poster mocht hebben. Eerst 10 minuten zoeken naar iemand die een beetje Engels kon, en uiteindelijk een robuuste Slovaakse met zware stem gevonden die nors knikte, de telefoon pakte en 5, 6 nummers belde met steeds dezelfde onverstaanbare vraag. Een flauwe glimlach, stuurse hoofdbeweging "Number 7". Wij naar loket 7 en daar werden we ontvangen door een iets minder robuuste Slovaakse, met vriendelijke glimlach deze keer. "You want photo card?" "I want poster" "I don't understand" "I want poster with Marilyn Monroe. That one" wees ik naar een poster achter haar aan de muur. Verbijstering in haar ogen "I don't understand" "I would like to have such a poster. I like Marilyn" . "I don't understand. Goodbye"
Geen poster. Vreemde jongens die Slovaken.

Maar we hebben ons eigenlijk toch wel goed geamuseerd. Veel meetings, dat wel, maar wanneer we ons mochten ontspannen was het echt wel tof. Stadswandeling met gids door de oude stad. Prachtige gebouwen, alles erg schoon (Philip Heylen zou er jaloers op zijn), een paar leuke gimmicks, zoals Napoleon leunend tegen een bank
Of de Royal Road, een parcours met gouden kroontjes om de 5 meter daar waar keizers hebben gelopen
maar geen ziel noch sfeer. Nee geef mij dan onze koekestad maar.

Maandag hadden we dan teambuildingactiviteiten in de namiddag. Er waren 14 teams, 14 cruiseschepen, en de program directors waren ingedeeld naar willekeur over de verschillende schepen. Ik hag geluk vond ik. Ik zat in team MS Aria waar ik een cruise op heb gehad vorig jaar naar Wenen met hotel manager Sanjin, toffe gast, en een geweldig team; Rhima, Martin de jongste kapitein van de vloot, Atilla (the honey voor mijn trouwe lezers) en zijn vriendinnetje, en als collega PD's Nico de Belg en Peter de Duitser :)

De opdrachten waren soms klassiek, dan weer meesterlijk. Boogschieten was nieuw voor mij.
Het geblindoekt rondlopen met een pollepel vol water kennen we allemaal, maar de absolute topper was de Wheelchair race.
Hij paste perfect bij onze line of business, bejaarden, het was hi-la-risch.


Ook origineel opdracht was "Egg drop". Ik dacht dat we met handen op de rug, lepel in de mond met daarop een rauw ei een parcours moesten afleggen maar niets was minder waar. We kregen 1 groot vel papier, 8 limonaderietjes, een meter plakband en de volgende opdracht.
"Verpak het ei, loop ermee naar het flatgebouw hiernaast, ga naar de tweede verdieping, gooi het ei naar beneden zonder dat het breekt." En dat in 10 minuten.
Het lukte.

's Avonds gingen we met 200 man uit eten. Er was een vergaderzaal in een hotel gereserveerd, met buffet en een luide fonetisch Engels zingende live band en heel veel TL licht (Britta noemde het "the worst possible wedding celebration")

We maalden er niet om en dansten dat het een lieve lust was.


Om half 1 gingen we met de bus terug naar onze 3 schepen en de volgende dag ging iedereen 1 voor 1 naar huis. Het zat erop. En nu aan het seizoen beginnen. Mijn eerste cruise start op 4 april.

vrijdag 15 februari 2008

Oye como va

De eerste indruk die ik kreeg van de Slovaak was niet geweldig.
Shelly, Katy, Nico en ik stapten de luchthaven Wenen buiten en zagen de bus naar Bratislava staan, een express. Het was 16h32 en de bus vertrok om 16h30. Dat viel mee want er was maar 1 bus per uur, en het was een uur rijden.
De chauffeur zette op zijn dooie gemak 2 koffers bij in de laadruimte en stapte naar zijn plek. Wij wapperden met onze briefjes van 10 euro maar hij zei ‘Next bus’ en deed de deur dicht. Weg was hij.
We bleven beteuterd achter en gingen dan maar een koffie drinken.

Een uur later lukte het wel en waren we onderweg. Aan de main bus station zochten we een taxi, ondertussen waren we al met 5, maar niemand wilde 5 man nemen.
Uiteindelijk vonden we er 1 met een Espace. Sprak geen Engels, geen Duits. 15 Euro, dat kon hij wel. We hadden instructies gekregen niet meer dan 7 te betalen. Dit was het dubbel. Ambrose was het beu en stapte in.
Die (3!) minuten later zette de chauffeur ons op een hoofdstraat af. We proveerden met man en macht ‘boot’ uit te leggen. Hij snapte er de ballen van. Met gierende banden over en dubbele witte lijn op een drukke 4-baansweg scheurde hij met ons weg en gooide ons aan de overkant van de straat eruit.
Onvriendelijke Slovaak 2.

Op het schip was het een drukte van jewelste. Wel leuk om al die bekende gezichten terug te zien. Kapiteins, receptionistes, kamermeisjes en alle Program Directors (PD’s) natuurlijk.

Na een snel etentje, een introductie en een glas gingen we nog een pintje pakken in Bar Malacon, een prachtige Havana bar en het leek wel alsof we in een oude fim binnenstapten.

Mooie meisjes, goed geklede jongens, in een prachtig kader.
Op de muren en het plafond waren enorm grote foto’s van de Malacon aangebracht. We bestelden iets en een paar Cubanen sprongen het podium op en begonnen muziek te maken. Een koppeltje danste.

Vreemde ervaring. We verstonden geen woord van wat er om ons heen verteld werd. Werden scheef aangekeken door iedereen (volgens mij hebben ze hier niet graag West Europeanen) maar toch was het en feeëriek geheel.

Morgen om 8 ontbijt dus niet te laat naar bed.

New encounters

De jaarlijkse kick off meeting voor alle medewerkers van Grand Circle is dit jaar in Bratislava.
Ja, ik heb het ook moeten opzoeken. Het is de hoofdstad van Slovakije.

Op een goed half uur van Wenen komen we vanmiddag in een andere wereld terecht. OK, het land is lid van de EU (sinds mei 2004), de stad telt ongeveer evenveel inwoners als Antwerpen, er loopt een grote rivier door de stad (de Donau), maar we kunnen er niet in Euro betalen en ik vrees dat ik in het Slovaaks iets minder rad van tong zal zijn dan in het Antwerps.

Nu zit ik in de vertrekhal van Zaventem met Kathy en Shelley, 2 collega Program Directors, en over een half uurtje stijen we op naar Wenen.

Ik probeer daar internetaansluiting te vinden en meld me snel met hopelijk interessante verhalen :)

maandag 11 februari 2008

Mooi met wijn en chocolade

Ik weet niet meer precies hoe het begonnen is, maar de laatste weken heb ik me vastgebeten in chocolade, figuurlijk dan, alhoewel mijn consumptie bijna recht evenredig gestegen is met mijn fascinatie.

Aan de grondslag lag waarschijnlijk een foldertje van Brugge met een paar leuke winteractiviteiten rond chocolade. Het leek me en tof idee voor en nieuwe themawandeling in Antwerpen en ik ging op zoek naar informatie.
Ik vond een prachtig boek, geschreven door Rene Goosens, de Chocolade codex en besloot om de theorie aan de praktijk te koppelen.
Ja, van al dat lezen over chocolade kreeg ik er trek in ook.

Er ging er wereld voor me open. Nooit geweten dat chocolade zo goed voor je is.
Tegen bloedklonters, kanker, Parkinson en Alzheimer. Tegen infarcten, tegen stress, ja zelfs tegen slechte cholesterol. Daarenboven is het goed voor je humeur, bloedspiegel, concentratie en je sexleven. Het is wetenschappelijk bewezen dat mensen die 3 keer per week chocolade eten langer leven dan mensen die nooit chocolade eten (of veel meer).

Een van de toverwoorden is 'polyfenolen'. Ik had er nog nooit van gehoord, maar hoe kon ik zo lang zonder.

Alhoewel, zonder?
Pas zag ik een geweldige lijn verzorgingsproducten voor de huid, gebaseerd op vinotherapie. Dat moest ik hebben.

Ik kocht de ontreinigingsmelk, de lotion, dagcreme, nachtcreme, de scrub en het masker (de 40 voorbij neem ik geen risico's meer) en kreeg massa's staaltjes. Vooral het serum staat nu nog op mijn lijstje. Superspul. Ik had een lijntje boven mijn neus, zo'n gemeen rimpeltje en guess what? Na 2 dagen serum was het weg. Beter dan botox.

En je raadt het al, het hoofdbestanddeel van de producten van Caudalie zijn weer de polyfenolen.

Ik ben dolblij met de nieuw verworven kennis. Niet alleen leef je langer wanneer je rode wijn drinkt, leef je langer wanneer je chocolade eet, nu blijf je er ook nog jonger uitzien wanneer je spul op basis van rode wijn op je gezicht smeert.
(een paar slimmeriken trekken de parallel door en maken producten op basis van chocolade die je op je gezicht kun smeren. OK, het belooft geen eeuwige jeugd maar wel een gevoel van euforie, en dat voor slechts 2,5 euro?)

Rode wijn en chocolade. Wat een kuur. Het kan niet mislukken. Of je leeft langer en ziet er jonger uit, of je drinkt jezelf elke dag in een roes van rode wijn overgoten met een sausje euforie door de chocolade die je achterover slaat.

Meer weten? Boek een chocoladewandeling.