zaterdag 26 april 2008

Natte poes

Gisterenavond voor het slapengaan was ik in de badkamer aan het spelen met Sushi en Tapa.
Als ik het flesje bellenblaas nog maar vastneem, spitst Sushi alvast zijn oren en gaat er 1 voorpootje naar omhoog in anticipatie.
Tapa kijkt wat angstig naar die ronde zeepbellen die plots verdwijnen, hij snapt er niets van, maar Sushi gaat er steeds achteraan.
Een paar bellen verdwenen over de badrand en bleven op het water liggen in plaats van uit elkaar te spatten.
Beide poesjes gingen op hun achterpoten staan, met hun voorpootjes op de badrand en keken naar de drijvende bellen. Superschattig.
Ik ging snel mijn fototoestel halen, en wanneer ik 2 seconden later terug in de badkamer stapte, stond Sushi nog steeds net zoals ik hem had achtergelaten, maar Tapa, de angsthaas, stond moedig op de smalste kant van de badrand, met trillende pootjes.
En ja hoor, daar ging hij dan, voluit het bad in, en er even snel weer uit, een spoor van water door het hele huis achterlatend.

Nieuwe Amerikaantjes

Maar niet voor mij.

Normaal gezien zou ik nu, vrijdagochtend, op de luchthaven van Zaventem moeten staan om de nieuwe lichting passagiers richting hotel te zenden, maar er is een kink in de kabel gekomen.

Toen ik dinsdag thuis kwam, downloadde ik alle data voor de volgende cruise en keek naar timings en aantallen.
Ik had zowel de base tour, van 26/4 tot en met 4/5 van Antwerpen naar Amsterdam als de post tour in Amsterdam tot 9/5.
Ik zag op de lijst dat ik op de post tour maar 23 passagiers had, een groot verschil met de 45 op de pre tour die een collega zou doen.
Dat was wel erg weinig, zeker omdat een groot deel van ons salaris bepaald wordt door de tips, die je krijgt per persoon.
Ik stuurde een mailtje naar Grand Circle met de vraag, vraag, of ze voor die post dagen mijn salaris een beetje wilden opkrikken om het lage passagier aantal te compenseren.

De volgende ochtend kreeg ik telefoon van kantoor. "We decided to take you off the tour" omdat ze mijn mail niet geapprecieerd hadden.
Tja, wat doe je dan. Ik stel een vraag, en in plaats van me te antwoorden, gooien ze me eruit? Arjan raadde me aan me te verontschuldigen en de cruise terug te vragen, hij zou ook naar kantoor bellen. Het was stom van me, zei hij, net nu omdat de firma een overschot heeft aan Program Directors.
Ik dacht even na.
Eigenlijk vond ik het zo slecht nog niet om thuis te blijven. Zo'n cruise gaat niet in je kouwe kleren zitten, en ik had al eerder gezegd dat ik minstens een week vrij wil tussen 2 tours, eigenlijk liever 2.
Ik laat me niet behandelen als een nummer, en wanneer mijn werkgever niet met me in dialoog gaat, maar liever eenzijdig beslissingen neemt, zonder grondige reden, wil ik daar dan nog wel voor werken?

Ik liet het even bezinken, en belde terug.
Nico zou deze cruise gaan doen in mijn plaats, ik wilde hem nu ook niet meer terug, en of ik alsjeblieft mijn beschikbaarheid wilde doormailen zodat ze me later in het seizoen een nieuwe tour konden geven.

We'll wait and see.
Ondertussen geniet ik van de vrije tijd die ik plots heb gekregen en kan ik vanmiddag naar Judy die een baby'tje heeft gekregen en gaan we vanavond lekker gezellig op stap met vrienden.
Dat was ook erg lang geleden.

dinsdag 22 april 2008

Sweet little bunny

Zondag was een topdag, maar wel een lange.
Eerst met 2 volle bussen naar de Koninklijke serres in Laken. Buitenkans, die zijn nl. maar een paar weken open per jaar.
De Amerikanen waren er helemaal kapot van.

Zij noemen dit de flower cruise, omdat ze naar Aalsmeer en de Keukenhof gingen, DE reden waarom ze deze cruise boeken, maar de koninklijke serres sloegen alles.

Een paar uur later stapten Carla en ik elk een bus op naar Flanders Fields, dit zou een lange dag worden.
Het museum in Ieper, de slagvelden en kerkhoven, deze keer met Tyne Cod felukkig, en na het diner The Last Post aan de Meense Poort.

Tijdens haar trainingtour hadden ze Carla verteld dat je een krans kunt neerleggen bij het monument. Was dat geen leuk idee?
Wij kochten een krans en tegen kwart voor 8 stonden we paraat onder de poort.
De ceremoniemeester briefde ons, en ineens werden we aangesproken door een man in pak. Hij stelde zich voor als burgemeester van Ieper en ahd de ambassadeur van Nieuw Zeeland met echtgenote bij. Gelukkig waren wij er met de krans, het was de enige die avond en hij was ons dankbaar.
Na The Last Post kregen we een knikje en stapten Carla en ik naar voren met de krans. We werden verblind door de flitslichten, het leek wel de Red Carpet ipv. de Last Post, en de Amerikaantjes glunderden van trots. "Our girls!" zeiden ze tegen iedereen die het wilde horen.


De volgende dag was de laatste en na de officiele afscheidsdrink namen wij zij die wilden mee naar een Thais restaurant in Zaventem (vind maar eens een restaurant dat op een maandagavond iets tussen de 30 en 100 mensen wil cateren aan een klein prijsje) maar ze vonden het super. Voor velen een eerste ervaring met de Thaise keuken (jammer van die oudstrijder van de Koreaanse oorlog die graag wilde meegaan maar toen hij hoorde dat het oosters was, zich terugtrok)

Na het dessert (ook dat nog voor 15 euro) reden we terug naar het hotel, 5 minuutjes rijden. Arjan gaf me de microfoon. Wat kun je doen in 5 minuten? En ik besloot ze een liedje te leren. Met armbewegingen.

"Sweet little bunny had a fly on its nose"

Al wordt ik 100. Nooit vergeet ik een volle bus oudjes die meezongen en ondertussen de grappige bewegingen overnamen, vooral de handjes achter het hoofd zullen me altijd bijblijven.

zaterdag 19 april 2008

Between Utopia and reality

Heel Brussel staat in het teken van Expo 58 en de naam van de belangrijkste tentoonstelling, Between Utopia and reality, vind ik hier wel toepasselijk.

Van een supersfeer op het schip in Brussel, prachtig weer, relax tempo, fijn Farewell Dinner (waar papa en mama en Kristoffel even naar toe zijn gekomen voor het aperitief tot groot delight van alle passagiers) blijft geen spaander heel.

Vermoeiende dag, druk in Brussel, het Novotel Airport of all places, … de passagiers lopen steen en been te klagen en ze lopen doelloos door de lobby.
Er is dus hier in Diegem geen bal te beleven, geen restaurants, piepklein supermarktje gelukkig, maar dat is het. De passagiers kunnen in het restaurant van een all you can eat buffet genieten aan 19 euro pp, maar vinden dat al een rip-off.
Tja, het is natuurlijk bijna 30 dollar, maar daar kunnen wij ook niet veel aan doen.

Hoe van een perfecte cruise een rotvakantie te maken voor Dummies, was ook een goeie titel geweest. Jammer, maar niks aan te doen. Mijn blauwe groep is gelukkig niet kapot te krijgen, 4 gingen zelfs met de voor hen georganiseerde shuttle terug naar het centrum, maar een paar mensen van de gele en rode groep vlogen me bijna in de haren toen ik aan de hotelreceptie nog even iets kwam vragen.
Arjan, Carla en ik snel naar de Delhaize om kwart over 6. Bleek dat die om 6h dichtging, bummer :(
2 personeelsleden deden toch nog open voor ons, en we kochten ons avondmaal. Kaas, brood, wijn, … Ze zwaaiden ons tegen 19h uit, tof van de mensen.
We laten het dus niet aan ons hartje komen. Laat die oude knarren maar knorren. Nog 2 dagen!!

De assistente van de goochelaar

Ik zit achterin de bus, van Antwerpen naar Brussel. Lekker gemakkelijk vandaag, de gids is in Antwerpen opgestapt en blijft tot de middag.
Gelukkig, want gisteren was het veel te gezellig.
Arjan, Carla en ik gingen naar Copacava en kraakten een flesje. De baas gaf ons een tweede, on the house, lekker :)
Van daar moesten we even langs Cafe Beveren, Carla wist niet was ze zag, een verplichte stop op een sightseeing tour in Antwerpen. Er was een Nederlands bandje, wel 9 blaasinstumenten en 1 drum. Ze hadden lol. Of ik even wilde assiteren in een truk. Ik moest op 3 barkrukken gaan liggen en ze zouden me laten zweven. Een hield mijn voeten omhoog terwijl een tweede een hoepel van mijn voeten naar mijn hoofd bracht. Het lukte (met een opengesneden hoepel), we laen dubel.
Ze speelden een deuntje op ons verzoek. Hadden we dat maar niet gevraagd, wat een lawaai. Carla wilde daarna absoluut gaan dansen, liefst iets Cubaans, ze heeft per slot van rekening in de Dominicaanse Republiek gewoond, en we doken de Cuba Bella binnen in de Grote Pieter Pot straat. Toffe ambiance, en er werd flink gedanst.
Needless to say dat het erg vroeg was vanmorgen, die wekker om 6 uur …

Druk programma vandaag; bustour in Brussel, het koninklijk paleis, Atomium, …, dan een city walk rond de Grote Markt, en dan een bezoekje aan een chocolatier. Dan worden ze weer in het centrum gedropt en ga ik met de chauffeur de bagage naar het hotel brengen om iedereen dan weer op te pikken en in te checken in het hotel.
We logeren in het Novotel airport hotel of all places. Het zal hard werken worden om de groepssfeer een beetje intact te houden. Ben benieuwd …

donderdag 17 april 2008

We collect for the widows of the unknown soldiers

Weer een grappenmaker. Niet slecht anders ...
We collect for the widows of the unknown soldiers

Vanmorgen Kinderdijk. UNESCO world heritage, 19 windmolens op een heel klein stukje land. Het blijft leuk. Prachtig weer, wel heeeeel erg koud, maar een schot in de roos. Boottochtje, workshop, en dan de bezoekersmolen, hun mond valt elke keer opnieuw open.
SMiddags ging een deel naar Delft, en ik bleef aan boord met de achterblijvers. We kwamen aan in Willemstad tegen een uur of 4, en ik moest de geïnteresseerden mee op city walk nemen. Helaas ging bijna iedereen mee. Waarom helaas? Omdat ik er nog nooit geweest was hihi.
Gelukkig kan ik uuuuren vertellen over Karel V, Filips II en Willem van Oranje, dus niemand merkte het, ze hingen aan mijn lippen.

En nu zijn we alweer op weg naar Antwerpen waar we een hele dag liggen morgen. Joepie, ik kom naar huis.

woensdag 16 april 2008

Over Girl power, Bontekat en Playgirl

De Keukenhof was een hit. Zonnetje scheen, de bloemen stonden bijna op hun mooist, een perfecte dag.
Vanmorgen vroeg aangekomen in Rotterdam. Ik had de avond ervoor de porttalk (kwartiertje net voor het eten waarin je de volgende dag uit de doeken doet) en Arjan had me aangeraden om de city walk in Rotterdam niet echt te promoten, zo een mooie stad is het niet.
Ik begon met te zeggen "The city is called Rotterdam. Need I say more?" Hilariteit.

En toch stonden er weer 90 mensen voor ons klaar de volgende ochtend om 9h. Wij Rotterdam in. Het viel best mee.
Om 12h30 vertrokken we dan naar de Keukenhof. Iedereen ging mee, 3 volle bussen, en we waren niet alleen. Meer dan 800.000 bezoekers per jaar, en dat op slechts 8 weken.
Ik heb 1 man in mijn groep, Gil, met een vriendin, Dot, en hij kan echt niet goed lopen. Hij is groot, dik, loopt moelijk met een wandelstok, maar is erg trots en wil niet van zijn handicap weten. Toch had ik een elektrische scooter voor hem besteld voor de Keukenhof, en zei het hem pas op het laatste moment. Ik zag hem wijfelend kijken, maar hij kon niet meer terug.
Wel 10 mensen kwamen me afzonderlijk van elkaar zeggen hoe Gil genoot van zijn bezoekje aande Keukehof, en ook Dot was helemaal inde wolken. Hij had nog nooit eerder zo een ding zillen gebruiken, maar er was een wereld voor hem open gegaan. Ik was zijn grote held van de dag. En het park was prachtig. De tulpen stonden bijna allemaal in bloei, en weer met hun mooie namen. Girl Power, Roodkapje, Playgirl, ...

Iedereen na 3,5 uur tulpenkijken weer de bus op. Voor de reis terug hadden we een klein kwisje in elkaar gestoken. Om te kijken wat er allemaal was blijven hangen van onze verhalen van de afgelopen dagen, multiple choice wel. Sommige waren gemakkelijk:
1. What is the population of the Netherlands?
a. 12 million
b. 16 million
c. 18 million
Andere grappig.
2. On which date do the Dutch celebrate their national holiday and what is the occasion?
a. March 30th, Liberation Day
b. April 30th, Queens Birthday
c. July 30th, National Cheese Day

De leukste vond ik:
7. What was the name of the captain whose ship was being sailed by the cabin boys of Hoorn?
a. Bontekat
b. Bontekoe
c. Bontekraai
En dan vooral omdat de helft Bontekat antwoordde en een stuk of 4 zelfs Bontekraai.

Twee van mijn mensen hadden alle 10 goed, eentje had er maar 4 correct beantwoord. Het was duidelijk wie er niet goed oplette tijdens de busnarrations ;)

dinsdag 15 april 2008

That's Greek to me

Er loopt een vrolijke tante tussen die heel de tijd grapjes maakt. Ze vertelt verhalen en anekdotes en heeft veel gereisd. “I speak any lanuage, except Greek. Try me” zei ze.
Als je dan een kort zinnetje in het Frans, Spaans of Duits zegt, antwoordt ze “That`s Greek to me”

Vandaag superdag. Maar wel een vroege. Om 5h ging de wekker, om 6h20 zat ik in een bus vol Amerikanen, en gingen we op weg naar de bloemenveiling van Aalsmeer.
Toch weer indrukwekkend. Ik ben helemaal weg van die plek, en de passagiers ook. Deze groep is bijzonder geinteresseerd, actief, levendig, vriendelijk, ... echt tof.

Na de veiling weer de bus op, na een uur rijden meteen in de kanaalboot voor een rondritje langs de Amsterdamse grachten (gegidst door yours truly) en dan naar de diamantdemonstratie bij Gassan Diamonds. En dat allemaal voor 11h. Je zou van minder uitgeput geraken, zeker als je 82 bent.

De middag waren ze vrij, maar een groot deel dook de stad in, Rijksmuseum, Van Gogh, Anne Frankhuis, ... Onvermoeibaar.

Om 22h15 vertrekt het schip richting Rotterdam, en Carla en Arjan zijn met een groepje naar het Red Light District, ik was vrijgesteld.
Kon ik een beetje socializen met de gasten. Leuke babbels gehad. Vooral met Leonard Szczesny, de man van Ann. Zij was me meteen al opgevallen, mooie vrouw, sterke vrouw, sprak mij ook meteen met mijn voornaam aan, zelfs al zit ze niet in mijn groep helaas.
We begonnen algemeen te kletsen, beetje aftastend, over film, vakantie, blablabla, tot hij voorzichtig over US politics begon, en ik nog voorzichtiger antwoordde. Tot onzer beider opluchting waren we toch wel erg anti Bush, ja je weet maar nooit, en tot mijn grote opluchting beide pro Hillary.
Nog nooit zo een toffe babbel gehad met een 70 plusser (hij is van 1931), pretlichtjes in de ogen, franse baret op zijn kruin.
Er is nog hoop voor de US, als er maar wat meer Ralphs zouden rondlopen ...

A fishy story

Gisteren, 14 april, optional tour naar Volendam en Marken. Het was prachtig weer. Arjan had een bus, en ik ook en op een half uurtje waren we in Volendam. Ik moest een korte info walk doen, wat vertel je in godsnaam over Volendam? Klompen, kaas, Palingsound, that`s it.
Gelukkig stond er een enorme reiger voor een visstandje geduldig te wachten. Een stuk of 6 chinezen waren kibbeling aant eten, maar gunden het beest geen blik. Ik ging naar de visboer en gooide een euro op de toonbank. “Geef me wat voor die vogel” zei ik en hij legde een enorme vissenkop in mijn hand. Ik greep hem vast en duwde zo duim en wijsvinger recht in zijn ogen, Eeeeeeik!! Vies!!

Ik gooide het vieze ding naar de reiger die hem meteen pakte met zijn lange snavel. Wat volgde was net een scène uit een tekenfilm. Reiger met lange dunne nek slokt langzaam zijn prooi binnen. Je zag hem zo door dat strot glijden. De passagiers vonden het super en ik was de held van de dag.


Uurtje later de ferry op naar Marken en mijn visavontuur was nog niet ten einde. Arjan had een schotel gerookte paling besteld en rauwe haring met uitjes voor de passagiers, en als soort entertainment slokken wij een volledig maatje naar binnen. Ik verwees even naar de reiger van daarnet.
Zoals iedere keer heeft de paling meer succes dan de haring en er lag nog een stukje of 6 op de schotel. Waar zijn die reigers als je ze nodig hebt?
Liep er alleen een eendje voor mijn voeten en ze keek me vragend aan.
Ik gooide er een stukje haring naar toe, en wonder boven wonder vond ze het heerlijk. De rest van de schotel heb ik haar gevoerd. Nooit geweten dat een eend haring lustte.



Op de weg terug namen we de mooie route richting Amsterdam. De weilanden liepen vol met lammetjes, zo schattig.
Bij ieder lammetje ging er weer een luid Aaaaah, en oooooh door de bus, handig, hoefde ik niet teveel meer vertellen.
Ik babbelde wat over de beestjes op de boerderij en andere koetjes en kalfjes.
De avond was rustig, we moesten per slot van rekening de volgende dag vroeg op dus na het diner zat de dag erop. Wij schoven vermoeid aan tafel. Het hoofdgerecht van die avond: lam.
Ik bestelde toch maar de vegetarische schotel.

zondag 13 april 2008

Cruising ...

Enkhuizen lag er weer prachtig bij. De zon scheen, de straatjes zijn kraaknet, de mensen vriendelijk en er bloeiden zowaar enkele tulpen in het wild.

Dit is dag 2. op zaterdag scheepten er 106 passagiers in op de MS Harmony.
Dit programma is kort en krachtig, hele drukke agenda op die 11 dagen, en nog maar net bekomen van hun jetlag, hadden we al het officiele Captains Welcome Dinner.
Ik zat aan het uiteinde van de tafel, naast Arjan met over me Gloria en Bert Schmidt uit Washington State. Verderweg in Amerika kun je niet gaan zitten, het ligt helemaal links boven.
Bert was geen groot communicator, tot hij hoorde dat ik uit Belgie kwam. Hij was gek op een dorpje in de Ardennen, ik heb het hem 4 keer laten zeggen en 2 keer laten spellen, maar kon er niets van maken.

Ik stelde mijn standaard vraag (om het gesprek gaande te houden), "How long have you known eachother and how did you meet?"
Hij begon te vertellen. Hij had in Koreaanse oorlog gevochten en na zijn terugkeer heeft een vriend hem aan Gloria gekoppeld.
Ik zag hem terugdenken aan de oorlog en hij kreeg tranen inzijn ogen.
"You know, I probably would have become an alcoholic if I hadn´t met her" zei hij.
Zijn vrouw antwoordde gevat, "Honey, you are an alcoholic."

Jaja, je maakt wat mee.

vrijdag 11 april 2008

RHH411

Dat is de code van mijn tour, de eerste Grand Circle Cruise van het seizoen, tenminste voor mij toch, sommige collega's zijn een maand geleden al begonnen zoals Katy, en Shelley is ook alweer een weekje onderweg.

Kristoffel rijdt straks met mij naar Amsterdam waar de MS Harmony al is aangemeerd. We slapen aan boord. Vanaf 5h50 morgenochtend komen de eerste Amerikaantje aan op Schiphol waar Carla ze zal staan opwachten. Zij zorgt ervoor dat ze per bus naar het schip komen waar ik me over hen zal ontfermen.

Voor Carla wordt het haar eerste cruise. We hebben elkaar al een paar keer aan de telefoon gehad, ze klinkt heel tof en heeft er zin in.
Mijn tweede cruise (die 4 dagen nadat ik van de eerste cruise thuis ben gekomen start maar daar wil ik nu nog niet aan denken) doe ik ook met haar.
Onze lead program director (of PD in het vakjargon) op deze eerste cruise is Arjan, waar ik vorig jaar mijn allereerste cruise mee gedaan heb. Toffe kerel.

Arjan heeft tijdens die eerste cruise even iets gehad met Dewi, collegaatje voor wie het ook haar eerste cruise was. De cruise was super, de passagiers in de wolken en onze persoonlijke scores liepen in de 90%.
Mijn tweede cruise was opnieuw met Dewi (we zijn vriendinnen voor het leven geworden door deze twee ervaringen), supermeid, en toen was onze lead PD Anita.

Die tweede cruise was een ramp. Slecht weer, problemen met timings en aanlegplaatsen, ... ontevreden passagiers en scores die met moeite 30% haalden.

l'Histoire se repete?
Cruise 1 met Carla en Arjan. Wordt het ook wat tussen die 2 en wordt de cruise even leuk als vorig jaar?
Cruise 2 met Carla en rarara, met Anita.
Ik ben alvast erg benieuwd naar de scores.

dinsdag 8 april 2008

Spring is in the air

Het heeft even geduurd, maar eindelijk komt er af en toe een zonnetje vanachter de (regen)wolken. Je voelt meteen een verschil.

Mensen zijn vriendelijker, het ritme vertraagt, de stress vermindert, op de terrasjes zitten een paar doorzetters - met warme drankjes en handschoenen - en zelfs de eerste waterpret is al aanwezig.