Ondertussen hebben we een dagje Regensburg achter de rug, en gisteren de eerste optional tour, ‘Bavaria, Beer and Baroque’.
Regensburg was een fijn dagje, de passagiers krijgen local guides en een vrije middag dus hebben wij het wat rustiger. Het was jazz festival in de stad, toffe ambiance, en iedereen had het naar zijn zin.
Gisteren was een ander verhaal.
Vanaf Regensburg is het immers lichtjes beginnen regenen (what’s in a name?). Eergisteren ging het nog, maar gisteren was het bijna een zondvloed.
Armin en ik vertrokken met de bus richting Weltenburg, de oudste brouwerij/abdij ter wereld. Van de busparking is het zo’ 700m naar de abdij, aan een slakkegangetje, en net toen we de binnenplaats binnenstapten brak de hemelsluis open. Met bakken stroomde het regenwater naar beneden. Goeie timing.
De kerk, die erom bekend staat zo mooi te zijn door het natuurlijke daglicht dat er naar binnen valt, was aardedonker. Het gezellige terras waar iedereen na het kerkbezoek een huisgebrouwen bier en een pretzel kreeg, spoelde weg, en na 10 minuten keek iedereen op zijn horloge, “Wanneer gaan we verder?” terwijl onze ferryboot naar Kelheim pas om 11h10 geprogrammeerd stond. Het was 9h40.
Om 11h in de gietende regen strompelden we met 50 man richting ferry. De ramen waren beslagen en er hing een zware mist boven het mooiste stukje Donau in de wereld. Na het saaie tochtje bracht de bus ons naar de parking van de indrukwekkende Liberation hall in Kelheim, gebouwd onder Ludwig I om de overwinning op de Fransen te vieren, en de eenheid van de Duitse Staten te vieren.
Prachtig monument, maar weer een heel eind ploeteren door de regen, en dan een stuk of 50 traptreden naar omhoog. De wind vernielde mijn paraplu en scheurde bijna de wegwerpregenjasjes van onze passagiers van hun lijf. Wat een zomer.
Tegen 13h waren we terug aan boord waar de andere passagiers met een kop warme koffie rustig zaten te lezen, bridgen, keuvelen, …
Lorraine zat boven aan de trap aan een tafeltje voor 2 te scrabbelen, alleen. Dat was al de 2de dag op rij dat ze zich daarmee bezig hield.
“Are you winning?”, ik kon het niet laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten