I peed at the Palace

Jaren geleden liep ik met mijn Amerikaanse vriend Michael in New York.
We moesten heel dringend naar de WC.
Hij vertelde me dat hij ooit eens met de idee speelde een club op te richten en daarvoor een serie buttons op de markt te brengen, “I peed at the Plaza”, “I peed at the Beverly Hills”, “I peed at the Roosevelt”, ... we hebben er vaak en lang mee gelachen en zijn die dag wel 8 blocks omgelopen om “I peed at the Waldorf” aan ons lijstje te kunnen toevoegen. Toen we daar waren, stond ik zowat op springen.

Over de jaren heen werkte ik af en toe in gedachte verder aan mijn lijstje; “I peed at the Louvre, I peed at the Empire State Building, I peed at the Colloseum, ...
En vandaag schoot het me weer te binnen toen ik met 24 Amerikaantjes aan de grote poort van het Belgisch Koninklijk Paleis stond dat vandaag voor het eerst in 2008 naar jaarlijske traditie zijn deuren zou openen.
Ik deelde de anekdote met hen, en velen zijn toegetreden tot de club met als eervolle vermelding “I peed at the Royal Palace of Belgium”.

Indrukwekkend gebouw. Wij stonden al van 10h aan de poort, het paleis ging open om half 11. De toeloop viel me wat tegen. Ik verwachtte een mensenmassa. Het paleis is maar een paar weken per jaar toegankelijk voor het publiek, gratis nog wel, en we stonden ocharme met max. 300 man aan te schuiven.
Toen we er tegen half 12 weer uitkwamen, was er geen mens meer te zien vor de poort. Ben wel blij dat ik het gezien heb, de moeite, de schilderijen van de Koninklijke familie, het salon van Louis XVI met zijn persoonlijk stoeltje, de troonzaal zonder troon, en vooral het kunstwerk van Jan Fabre in de Spiegelzaal met de schildjes van 1,400,000 Thaise juwelenkevers is onvergetelijk.

Judith Bergquist, de 80-plusser die deze cruise aansluitend heeft gemaakt op een vorige cruise van Nice naar Normandie en die dus al meer dan anderhalve maand onderweg is met haar echtgenoot en hun kleindochter Lisa (die van de larf op de koekjes ja) stelde vragen die ik zelf ook had en niet kon beantwoorden.
Waar had Jan Fabre de kevers vandaan gehaald? Zelf gekweekt en dood gedaan? Of had hij ergens een lading dode kevers besteld? Hoe heeft hij die schildjes van de beestjes gekregen of heeft hij losse schildjes gekocht? En indien ja, wie houdt zich in godsnaam bezig met verkopen van schildjes van Thaise juwelenkevers?


Ik ging met een man of 8 nog een Belgische pint drinken in een bruine kroeg. Ondertussen waren ze gewend aan het Duitse bier, en ze bestelden allemaal een large. Karyn kreeg een 50cl glas Hoegaarden, ik wist zelfs niet dat het bestond, als dat maar goed gaat!!
Later sprong ik even het Chocolademuseum binnen, ik was er nog nooit geweest en het leek me nuttig in het kader van mijn chocoladewandelingen. Ik kletste nog een beetje met Helene. Ze had na haar pensioen de opleiding gids Brussel gevolgd, afgestudeerd in 2002, en nu werkt ze 2 dagen per week in het museum en geeft pralinedemonstraties, ze had haar eindwerk over chocolade gemaakt en wilde gedurende een blauwe maandag nog chocolatier worden.
Jo Draps, de oprichtster van het museum 10 jaar geleden, en kleindochter van de oprichter van Godiva, had haar in dienst genomen maar was zelf was helaas vorig jaar overleden, 56 was ze pas toen ze stierf, veel te jong. Haar dochter neemt per 1 augustus de fakkel over.

Ik zit nu even in de hotelkamer, om half 6 wandel ik met iedereen naar de Grote Markt waar we gaan eten bij “Le Roi d’Espagne”.
Twee volle dagen Brussel is toch wel wat veel van het goede. Geef mij Antwerpen maar.
Morgen dagje Brugge en zondag zet ik ze allemaal op hun vliegtuig terug over de grote plas.