The Show must go on

De eerste bus naar Schiphol vertrok al om 04h30, maar gelukkig is die helemaal aan me voorbij gegaan en werd ik pas wakker tegen de volgende, kwart voor 6. Ik maakte me klaar voor de mijne om 08h en vervoegde mijn 24 passagiers in de lounge om te wachten.
Ik belde mijn chauffeur om kwart voor 8, hij zat nog maar ter hoogte van Utrecht. Dat zag er niet goed uit.

Anderhalf uur te laat, half 10 ipv. 8h, kwam hij eindelijk aan, een oudere man, Franssprekend, kende niets van de stad, noch van het land, stonk uren in de wind naar zweet, dit beloofde een aangename rit te worden, van Amsterdam via Delft langs Anwerpen naar Brussel.
Kwam ik er tot overmaat van ramp nog achter dat ik donderdag heel de dag met hem door Brussel rijd, en zaterdag op en neer naar Brugge. Hopelijk trekt hij een schoon hemd aan, en gebruikt hij wat deo.

OK, laat ons aan de positieve dingen denken, er waren tot nu toe nog maar 2 passagiers tegen de vlakte gegaan, alletwee in Keulen, en gelukkig zonder bloed of erger, dus iedereen happy :)
Kraai niet te vroeg victorie. Een van mijn passagiers was deze ochtend nog even de handen gaan wassen en had in het toilet het hoofd gestoten tegen de spiegelrand, het bloed spoot eruit. Van consternatie viel zijn vrouw om tegen de tafel, bijna nog meer bloed, stel je voor, maar een supergrote pleister op Johns voorhoofd voldeed.

Ik ging na Delft met iedereen lunchen in Antwerpen, wafels bij Van Dijck, super, en kocht een doos Antwerpse Handjes voor op de bus.
Op de bus richting Brussel gaf ik iedereen een handje. Lisa, 20, de kleindochter van een tof stel, stokoud, 80+, maar zeer zelfstandig, super lucide en bijzonder intelligent, pakte een handje uit de doos.
“I don’t think that should be there” zei ze. Huh, dacht ik, wat nu weer, en ze liet me het koekje zien. Er kronkelde een grote witte larve over de amandeltjes, degoutant, en ik schrok me een hoedje. Shit, ik was hier een stel passagiers aan het vergiftigen. Ik deed het koekje - met larf - in een stukje aluminiumfolie en Lisa greep gretig in de koekjesdoos voor een larf-vrij exemplaar.
Was dit bij het is gelijk welke andere passagier gebeurd, had ik het kunnen schudden, Ik zie het voor me, een grijs oudje de hele bus bij elkaar gillend, massahysterie en een zwaar lawsuit ...
Thank God for 20 year olds ...