The Way you Look Tonight

Zondagmidag waren Armin en ik alleen in Koblenz. (tenminste, alleen, er liepen ook nog ongeveer 85 Amerikaantjes rond).
Mert, onze lead PD, Armin en ik noemen hem ‘El Jefe’ was met een groepje naar de Marksburg, Armin en ik gingen er een gezellige dag van maken. Na de stop in het internetcafe gingen we een koffie drinken. Ik een Russischer Kakao (Hot chocolate met vodka en slagroom, heerlijk) en Armin nam er een flink stuk taart bij.
We hadden nog wat kaartjes geschreven en wilden die na de koffie gaan posten. Ineens begon het weer te gieten, maar zo’n bui had ik nog nooit meegemaakt.
Wij renden door de regen, zonder paraplu, op zoek naar een brievenbus.
Halverwege staakten we onze hopeloze poging, dus diegenen die een kaartje met ‘Groetjes uit Koblenz’ krijgen, dat is door heirkracht verstuurd vanuit Keulen.

Aan boord, nat tot op het bot, mijn schoenen en jeans zijn nu, 24h later nog steeds nat, maakten we kennis met Thomas en Michael, de entertainers van die avond.
Michael was een Amerikaan die tijdens zijn legerdienst in Duitsland verliefd was geworden en nu gelukkig met vrouw en 2 kinderen ergens in Duitsland woont en een cent bijverdient als muzikant.
Hij vroeg me wat mijn lievelingsliedfje was. Ik zei hem ‘the way you look tonight’, maar de uptempo versie van Sinatra. Ik liet het hem even beluisteren op mijn laptop, hij schreef de tekst op, en een paar akkoorden.
Ze begonnen te spelen, niet slecht, en ineens zette ze ‘the way you look tonight’ in, speciaal voor mij :)
Achter de bar, waar anders? plaatsten Alexander (de nachtwacht van de Concerto, niet die van Rembrandt) en ik een dansje.
Het was perfect, zeker als je bedenkt dat ze het zonder 1 keer te oefenen speelden.