vrijdag 21 mei 2010

De wereld is aan de durvers

Ik parkeerde mijn fiets voor dierenspeciaalzaal de Pauw in Antwerpen om een zak droge brokken voor onze katten te gaan halen.
Ik was niet alleen in de zaak.

Parmantig trippelde de duif heen en weer voor de kassa, haar kopje deinde mee met elke stap. Schichtig keek ze me vanuit haar ooghoek aan, maar zag toen dat ik niets kwaad van plan was, en ze trippelde rustig verder.

Eerst dacht ik dat ze per ongeluk binnengesukkeld was, en wilde haar de uitgang wijzen.
Toen zag ik waar het haar om te doen was, en voor het eerst in mijn leven voelde ik een beetje respect voor een duif (vind het maar vieze beesten, vliegende ratten, en ziekteverspreiders)

Recht over de kassa staan 2 kooien met in elke kooi een prachtige roodstaartpapegaai. Telkens 1 van de gaaien zijn bek gretig in zijn eetbakje duwde, rekte de duif haar hals en keek zeer goed om zich heen.
De gretige papgaaien verspilden hun eten dat het een lieve lust was, dit tot grote vreugde van de duif.

Een andere klant stapte de winkel uit, de duif week niet van haar plek.
De vaste klant keek naar mij, naar de duif, terug naar mij.
Ze haalde haar schouders op en zei: "Tja, ge moet eten halen waar ge eten kunt vinden he."

Slimme duif.

donderdag 6 mei 2010

10%

Een goede vriend van me is een paar dagen voor mij jarig (en is ouder dus).
We gingen zijn verjaardag vieren en begonnen met een aperitiefje bij ons thuis.
Via zijn echtgenote gepolst naar cadeauwensjes, die waren er niet.
Dan maar een bundel verschillende krasloten gekocht, die doen het altijd goed.

Het leukste lot was Poker , je krabt de hand van jezelf weg, en die van je tegenstander. Wie de sterkste hand heeft wint. Hij en mijn man zijn beide nogal pokerfanaten, het cadeau was een hit. Wij kregen 10% van de winst zei hij nog.
Er was zowaar een kleine winst, onze vriend was niet binnen, zelfs niet bijna, maar toch ...
en van die 10% konden we bijna 1 koffie gaan drinken.

Een paar dagen later was het mijn verjaardag. Mijn vriend en zijn vrouw zijn een huisje aan het verbouwen en vroegen of we eens kwamen kijken. We stapten binnen, en met een grote grijns overhandigde hij me een hele stapel Poker krasloten. "En ik krijg 10% he!!!" zei hij.

Ik sloeg meteen aan het krabben. Bij ongeveer de helft van de krasloten had ik prijs. En nog niet min ook.

De dag daarna ging ik met de krasloten naar onze krantenwinkel om de buit te innen.
Bij het eerste lotje piepte de computer vrolijk. Eric van de krantenwinkel werd even stil. Toen zei hij:
"Caro, ik denk da ge met den deze ieeel veel hebt gewonnen. Ik kan niet zien hoeveel, ge moet ermee naar de Nationale Loterij."
Huh? OK, ik geloof dat er een lotje bij zat waarmee ik 25 of 35 euro had gewonnen, maar toch niks spectaculairs, of had ik niet goed gekeken misschien?
Ook het tweede lotje liet de computer vrolijk piepen, en het derde, vierde, ...
Ze piepten er vrolijk op los.

Er klopte iets niet. Eric zei me om morgen nog eens te proberen, misschien was het netwerk overbelast, en anders moest ik maar eens langsgaan bij de Nationale loterij.
Hij aarzelde even en zei toen: "Misschien komen ze uit een partij gestolen loten ..." Gestolen? Nee toch?

De volgende dag piepten de lotjes nog steeds en ik legde ze thuis apart om mee naar de Loterij te nemen.

Vandaag had ik er tijd voor gevonden en stapte het plaatselijk kantoor van de Nationale Loterij binnen.
Aan de balie werd een oudere man geholpen.
"Zo mijnheer, dan hier alleen nog een handtekening zetten en in de kolom daarnaast het woord 'Winnaar' opschrijven. Het gewonnen bedrag wordt binnen 2 werkdagen op uw bankrekening overgeschreven."
"Allee, dan kan ik is goe zot gaan doen he", grapte hij. Hij rolde een elastiekje om zijn brillendoos, stak zijn portefeuille in zijn binnenzak, trok zijn sokken op, en strompelde naar de uitgang.
Hoeveel zou hij gewonnen hebben? Miljoentje of 3? Wat zou hij ermee gaan doen? Knorrige echtgenote inruilen voor een wulpse blondine met een F-cup? Met de hele familie naar Disneyland Parijs? Of lekker niks zeggen en het in een schoendoos onder bed leggen?
Het leven zoals het is, lottowinnaars.

Ik gaf mijn 7 Poker krasloten aan een juffrouw, legde de situatie uit, en ze nam ze mee naar achter. "Ik weet niet om hoeveel geld het gaat mevrouw, maar ik kan u dat niet cash betalen, dat moet overgemaakt worden op een bankrekening."
Prima, als er maar overgemaakt werd.

Ik hoorde in de verte een PC een paar keer vrolijk piepen. Zou het dan toch waar zijn?

Een andere dame kwam mijn richting uit gelopen met een blad papier. Ze zei niks, ging zitten, en pakte een pen. "En, ben ik binnen?" grapte ik.
"Ik heb helaas minder goed nieuws voor u mevrouw. Deze loten zijn gestolen.
Waar heeft u ze vandaan?"

Ik moest helaas mister 10% verlinken. En afscheid nemen van mijn winst?
"We kijken het na, geef ons uw bankrekening maar, als u iets gewonnen heeft, wordt dat op uw rekening overgemaakt. Het kan wel even duren."
Lap, en dan nog eens 10% eraf ...