donderdag 29 juli 2010

Een boompje opzetten

Een goeie 3 maanden geleden is mijn beste vriendinnetje overleden.
Gelukkig hebben we de kans gehad om afscheid van elkaar te nemen.

Die donderdag zat ik aan je bed, het was een mooie avond.
Je zag er mooi uit, en rustig. Je had al je zaakjes geregeld, was helemaal klaar met alles, en je vroeg je moeder me iets te geven.
Het was een envelopje waar veel centen in zaten. "Happy birthday!!" stond erop. Typisch jij. Ook nu nog aan anderen denken.

Weken, maanden dacht ik na over wat ik met je centen ging doen. Ik wilde iets blijvends, een herinnering, iets waar ik elke dag naar zou kijken, en aan jou denken.
Een juweel? Heb ik genoeg. Een tatoeage? Niet echt mijn ding, en jij zou ook rillingen over je rug krijgen. Wat dan wel? Ik had geen idee.
En de envelop lag al die tijd achterin de kast.

Ineens wist ik het vanmorgen. Ja, dat was het!!!
Eergisteren heb ik een heel mooi boompje gekocht voor op ons terras. Het terrasje is maar klein, en ik wilde het daarom niet overladen met allerlei prullen, ik was op zoek naar 1 mooi stuk.
Op de Leopoldplaats in een mooie bloemenzaak had ik precies gezien wat het zou moeten zijn. Een druivelaar in pot.
Mooie grillige stevige stam, goed in het groen, en vol druiventrossen.

De man van de bloemenzaak kwam hem een uurtje later brengen, mooi ingezet in de speciaal ervoor gekozen cache pot.
Prachtig was hij, en tussen de takken door, zag ik een lieveheersbeestje kruipen. Dat brengt geluk dacht ik nog!
Die boom is jouw cadeautje aan mij.

Ik heb zonet je envelop erbij gepakt, en de inhoud ervan in mijn portemonnee gestoken. Dus lieverd, met een beetje vertraging, hartelijk dank voor je mooie verjaardagscadeau.
Ik hoop dat jouw boompje en ik het nog heel gezellig mogen hebben op ons terras.

maandag 26 juli 2010

Antwerpse vogelaars, verenig u!


Dit berichtje trok mijn aandacht.
'Groenerick in Antwerpen gezien'
De naam deed me denken aan een koene ridder uit vervlogen tijden en in gedachte zag ik Groenerick galloperend over de kinderkopkes van de Grote Markt met zijn malienkolder blinkend in de zon en een gigantische lans in de aanslag.
Helaas, helaas. Groenerick is geen ridder maar een pelikaan, een echte.

Vorig weekend is er een bijzonder trio pelikanen ontsnapt uit de Beekse Bergen. Blauwerick, Roderick en Groenerick, zo genaamd omdat ze alle3 een gekleurd ringetje aan 1 van hun poten hebben hangen
(nvdr: Blauwerick een blauw, Roderick een rood en Groenerick een groen :)

De 3 zijn de uitsmijter van een roofvogelshow in de Beekse Bergen, maar hadden vorige week zin in vakantie en vlogen erop uit. Roderick hield het na een paar dagen voor bekeken en kwam al snel weer terug naar Hilvarenbeek, Blauwerick en Groenerick hadden blijkbaar een citytrip geboekt. Blauwerick hing een paar dagen rond in Amsterdam en Groenerick, die zit in de leukste stad van het westelijk halfrond, Antwerpen.
Blauwerick is ondertussen gevangen en weer herenigd met zijn broertje Roderick. Ze weigeren voorlopig echter op te treden zonder hun andere broer, Groenerick.

Het team van de Beekse Bergen vraagt iedereen die Groenerick denkt te zien er een foto van te willen maken voor zijn plakboek, en hen dan zo snel mogelijk te contacteren via info@safaripark.nl
Geef hem zeker geen eten, want dan wil hij helemaal nooit meer terug naar huis.

Ik ga zondag alvast naar de Vogelenmarkt, als ik hem daar niet vind, is de vogel volgens mij gevlogen ...

zaterdag 24 juli 2010

Gekooide vrijheid

Een paar maanden geleden zijn we verhuisd van een gezellig huisje met tuintje in Berchem, naar een modern en strak appartement with a view op de 7e verdieping met een terras.
Zaaalig!!

De enige zorg die we ons maakten, was of onze 2 katten die niet uit de tuin weg te branden waren wel zouden aarden.
De vrees bleek ongegrond, zelfs zij vonden het hier fijn, maar we wilden ze toch graag een beetje vrijheid geven.
Aan de keuken zit een klein balkonneke wat papa op een ingenieuze manier heeft dichtgemaakt en voorzien van alle katten entertainment, springplanken, legplanken, klimbomen, ...
En achteraan is een groter terras met 12h zon per dag, en geen achterburen.
Van de 7e verdieping is het echter diep vallen, dus we hebben de katten nooit toegang durven geven tot dat terras. Zelf zit ik graag buiten, dus soms ging ik stiekem met een boekje buiten zitten, tot ik vanachter het dubbel glas 2 zielige poezenkopjes me zag aankijken die geluidloos aan het miauwen waren.
(nou ja, geluidloos ... Dat had meer te maken met het dubbel glas)
Voor
De kooi wordt geplaatst



En hoe vinden de katten het?
Kijk zelf maar welke vrijheid een kooi kan geven ...





zaterdag 10 juli 2010

Oranjegevoel

Nog 1 keer kunnen de oranje spullen bovengehaald worden. Wie zal het worden? Spanje of Nederland?

Meestal raakt het mijn koude kleren niet, voetbal, sport in het algemeen eigenlijk. Wat heb je eraan? Op je luie krent voor de TV, drank in de ene hand, ongezonde snacks in de andere, liggen kijken naar bloed zweet en tranen van anderen die eindeloos een balletje over een net heen en weer meppen, met bonkende aders op hun voorhoofd en een vertrokken grijns op hun gezicht een of andere hoge bergtop trachten te beklimmen, met een belachelijk ding op hun hoofd als een soort reuzeraket met een rotgang van een schans glijden om meeeeters verder met onelegant wijd gespreide benen als een kikker te landen, mekaar op een paar vierkante meter keihard voor de kop slaan terwijl bloed, snot, spuug en god weet welke andere lichaamsstoffen in het rondvliegen tot 1 van de 2 KO op de grond blijft liggen (moet je eens proberen in gelijk welke kroeg of discotheek), of inderdaad, 2x 11 man op een gigantisch veld die als gekken achter 1 balleke aanrennen en het voor elke prijs in een (ook weer gigantisch) net aan het einde van het veld proberen te trappen, al dan niet gehinderd door tegenspelers en/of een doelman.
Als dat lukt binnen een periode van 2x 45 minuten, gaan ze helemaal uit de bol, omhelzen elkaar, gaan op hun buik op het gras, glijden op hun knieën over het veld terwijl ze, met over de wangen lopende tranen, opkijken en een kushandje naar boven werpen (of naar Yolanthe).

Dus, warm of koud wordt ik er niet van, behalve nu, tijdens het WK.
De oranje outfit voor morgen ligt al klaar, en ik ben niet alleen. Nog nooit zal ik zoveel oranje kleding in de rekken hangen, vlaggen aan cafe's en restaurants, aanmoedigende spreuken op gevels, banners en stickers.
En dat in Antwerpen.

Het oranjegevoel maakt zich langzaam meester van de stad. Het zal een feestje geven morgen.
(Alleen jammer dat we de Duitsers niet in de pan kunnen hakken, dat deden de Spanjaarden al voor ons. Hopelijk hebben die genoeg bloed geroken)