vrijdag 13 augustus 2010

The return of the rabbit

Elke dag genieten nu we zo int centrum van de koekestad wonen (voor de niet Antwerpenaren onder jullie, Antwerpen wordt al jaar en dag de Koekstad genoemd. Voor wie wil weten waarom, boek maar eens een stadswandeling). Alles is zo heerlijk dichtbij.
Zo wandelde ik begin deze week naar het Centraal Station door het stadspark dat 's ochtends vroeg op zijn allermooist is.

Toen ik vroegere jaren met grote regelmaat van de binnenstad naar ons huisje in Berchem reed met de fiets langs het park, zag ik steeds massa's konijntjes rondhuppelen. Bruine, zwarte, witte, gevlekte, hangoortjes, ... heel erg schattig, maar ook wel een beetje zielig. Het zijn allemaal tamme konijntjes die daar gewoonweg gedumpt worden door mensen die er in een opwelling een kopen, en er daarna vanaf willen. Het werd stilaan een serieus probleem.

Ik mag niet veel zeggen eigenlijk. Vroeger hadden wij een vijvertje in onze tuin, en iedereen met een vijver kent het grootste probleem daarvan, algen.
Je dacht dat ik reigers ging zeggen he? Ja zo een hebben we ook gehad, en hij heeft verschillende vissen gevangen door de jaren heen, of gewoon doodgebeten voor de lol, het mormel.
Mijn strijd tegen de algen is doorgegaan bijna zolang ik de vijver had, en 1 keer had ik in het vijvercentrum er een speciale vis voor gekocht, een algeneter.
Ze stonden toen toevallig in de reclame, 3 halen, 2 betalen, dus ik dacht, waarom niet? Algen zat.
Die algeneters deden goed hun werk, in een mum van tijd was de vijver algenvrij. Maar die beesten bleven maar groeien, en eten, en toen ze onze mooie waterlelies begonnen te verorberen, was het genoeg geweest. We hebben ze toen gevangen - wat niet zonder enige moeite is gegaan - en in een plastic zak met water gedaan, en ermee naar het stadspark gereden. Daar klom Kristoffel over de omheining, en gaf Alg1, Alg2 en Alg3 (zoals we ze genoemd hadden) hun grootste portie algen ooit, samen met de vrijheid. Ziezo, onze waterlelies konden weer rustig verder groeien. Samen met onze algen.

Terug naar de konijnen. Na een grote vangactie (en de winter) was het afgelopen met de konijntjes in het stadspark. Het leek alsof er nooit 1 had rondgelopen.

Begin deze week wandelde ik dus rustig door het park naar het station, en plots zag ik een lief konijntje zitten, met zijn oortjes recht omhoog, en zo'n druk op en neer bewegend neusje. En een paar stappen verder zag ik er weer 1, een lichtbruin. En nog 1. En daar nog 1.
Ik nam mijn fototoestel bij de hand om er een fotootje van proberen te maken en wandelde dichter naar de vijver.

In de verte zag ik hem staan. Een grote vogel, moeilijk op te maken vanuit de verte. Ik zoomde in en drukte af. Groenerick?

Ik probeerde dichterbij te komen om hem beter te bekijken. Ja, er viel net een grote zonnestraal op. Ik keek door de lens van mijn fototoestel en zoomde weer zo dicht mogelijk in voor ik afdrukte.
Nee, het was Groenerick niet, maar wel een prachtige reiger.
Dat zal wel niet veel helpen tegen de konijnen, en ik hoop stillekes dat Alg1, Alg2 en Alg3 ook ontkomen zijn.

1 opmerking:

marijke en toon zei

Waar zouden jullie een villa met een tuin voor nodig hebben . Nu alleen maar de lusten en geen lasten Schattig , die konijntjes maar , trop is te veel , dus ik vrees dat er toch ooit weer een grote vangaktie van komt .
Tot zolang , geniet ervan . MM