Politiek kon me het grootste deel van mijn leven niet echt boeien. Tenminste, toch niet die in België. Komaan zeg, België, een zakdoek groot.
Wel kende ik bijna alle Amerikaanse presidenten uit mijn hoofd en zat aan de buis gekluisterd bij hun 4-jaarlijkse verkiezingen.
Waarom kon de nationale politiek me niet echt boeien? Als Nederlandse mocht ik in het land waar ik geboren ben, België dus, niet gaan stemmen, en Belg worden ... Dat was een brug te ver ... ;)
Ik voel me immers geen Belg, noch voel ik me Nederlandse.
Ik ben een echte Antwerpenaar.
En ik gaf me op om te mogen stemmen voor de Antwerpse Gemeenteraad, ik ben er zelfs een keer voor opgekomen. Zo groeide mijn (bescheiden) interesse voor de locale politiek, in Antwerpen. De stad van mijn leven, al een hele tijd.
Zeven jaar geleden nam ik deel aan een televisieprogramma, "De Topmanager". De Vlaamse versie van "The Apprentice", het wereldberoemde format met Donald Trump.
Onze verblijfplaats tijdens de wekenlange opnames was een riante loft in Antwerpen, en ook een groot deel van onze opdrachten moesten we uitvoeren in 't Stad.
De Vlaamse uitzendingen waren geen succes, door tegenvallende kijkcijfers aldus VT4, de zender die het programma uitzond, dus wereldberoemd ben ik niet geworden, ook won ik het programma niet, maar van mijn deelname heb ik genoten, net zoals van mijn stad.
Niet lang na het einde van de opnames besloot ik van mijn hobby mijn beroep te maken, en werd full time stadsgids. Een beslissing die ik me tot nu toe nog niet beklaagd heb.
Als gids ga ik regelmatig naar tentoonstellingen, vernissages, opleidingen en cursussen en één moment staat me nog zeer helder bij.
Het was een vrijdagavond in het KMSKA, waar een receptie werd gehouden tgv. een nieuwe tentoonstelling. Ik stond in de gigantische entreehal met een glaasje in mijn hand toen ik plots van het ander einde van de zaal onze burgemeester Patrick Janssens op me af zag komen.
Een paar seconden later stond hij vlak voor mijn neus en zei "Ik heb naar alle afleveringen van dat programma gekeken en ik was er zeker van dat gij dat met uw twee vingers in uwe neus ging winnen."
Tegenvallende kijkcijfers he? Zelfs de burgemeester had ernaar gekeken.
Gisterenavond zat ik voor de buis, te kijken naar de grote verkiezingshow op Eén en bij elk resultaat dat binnenkwam (van Antwerpen wel te verstaan, op de rest heb ik niet zo echt gelet, een mens moet consequent blijven in zijn leven) dacht ik maar één ding.
Beste Burgemeester, als ik u gisterenavond was tegengekomen had ik maar 1 ding tegen u gezegd.
"Ik was er zeker van dat gij dat met uw twee vingers in uwe neus ging winnen."
Met mij is het goed gekomen na mijn carriereswitch. Ik ben er zeker van dat het voor u ook zo zal zijn. Ik kijk nog één keer terug op mooie tijden, en vanaf nu gaan we onze hoop moeten zetten op de toekomst. Antwerpen heeft het nodig.
Onze verblijfplaats tijdens de wekenlange opnames was een riante loft in Antwerpen, en ook een groot deel van onze opdrachten moesten we uitvoeren in 't Stad.
De Vlaamse uitzendingen waren geen succes, door tegenvallende kijkcijfers aldus VT4, de zender die het programma uitzond, dus wereldberoemd ben ik niet geworden, ook won ik het programma niet, maar van mijn deelname heb ik genoten, net zoals van mijn stad.
Niet lang na het einde van de opnames besloot ik van mijn hobby mijn beroep te maken, en werd full time stadsgids. Een beslissing die ik me tot nu toe nog niet beklaagd heb.
Als gids ga ik regelmatig naar tentoonstellingen, vernissages, opleidingen en cursussen en één moment staat me nog zeer helder bij.
Het was een vrijdagavond in het KMSKA, waar een receptie werd gehouden tgv. een nieuwe tentoonstelling. Ik stond in de gigantische entreehal met een glaasje in mijn hand toen ik plots van het ander einde van de zaal onze burgemeester Patrick Janssens op me af zag komen.
Een paar seconden later stond hij vlak voor mijn neus en zei "Ik heb naar alle afleveringen van dat programma gekeken en ik was er zeker van dat gij dat met uw twee vingers in uwe neus ging winnen."
Tegenvallende kijkcijfers he? Zelfs de burgemeester had ernaar gekeken.
Gisterenavond zat ik voor de buis, te kijken naar de grote verkiezingshow op Eén en bij elk resultaat dat binnenkwam (van Antwerpen wel te verstaan, op de rest heb ik niet zo echt gelet, een mens moet consequent blijven in zijn leven) dacht ik maar één ding.
Beste Burgemeester, als ik u gisterenavond was tegengekomen had ik maar 1 ding tegen u gezegd.
"Ik was er zeker van dat gij dat met uw twee vingers in uwe neus ging winnen."
Met mij is het goed gekomen na mijn carriereswitch. Ik ben er zeker van dat het voor u ook zo zal zijn. Ik kijk nog één keer terug op mooie tijden, en vanaf nu gaan we onze hoop moeten zetten op de toekomst. Antwerpen heeft het nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten