dinsdag 3 december 2013

Deze week HUMO?

Een tijd terug heb ik ingetekend op een promo voor een Humo abonnement. Mooie korting, en het is een goed blad met goede artikels, en overzichtelijke tv programma's.

De eerste weken ging het goed, zelfs de adreswijziging verliep vlekkeloos, de eerste post die we op ons nieuw adres mochten ontvangen, op een dinsdagochtend. Maar een tijdje later liep het mis.

Twee weken geleden, dinsdagochtend, geen Humo in de bus. Ik gaf ze even tijd, maar 'savonds zat nog steeds geen weekblad in onze brievenbus.
Ik ging naar de site, meldde het probleem, en werd behendig, stap voor stap door de webpagina's op de site geloodst om het probleem te melden en te verhelpen. Het missende nummer zou worden nabezorgd.

Twee dagen later, vrijdag, lag de HUMO in de bus. Wacht eens, die kop op de cover van Jeroen Meus kwam me bekend voor. Juist ja, de 'oude' HUMO was nageleverd. Die had ik wel gehad, op tijd zelfs.
Ik stuur een mailtje naar de klantendienst met de melding dat de verkeerde Humo was nageleverd en dat ik de 'juiste' deze week wel zou kopen in de krantenwinkel, de TV programma's liepen immers van die dag, naleveren was dus niet meer nodig.
Nooit reactie op gehad trouwens.

Het was weer dinsdag. En helaas, geen Humo in de brievenbus. Deze keer meldde ik het telefonisch. "Wacht een dag, hij komt misschien morgen" kreeg ik te horen. Maar nee hoor, ook woensdag geen Humo in de bus. Ik belde weer, en zei dat ik dit exemplaar - nog maar eens - in de krantenwinkel zou kopen.
"Geen probleem mevrouw, we verlengen uw abonnement met 2 nummers." Da's ook fijn.

Vandaag was het dinsdag. Drie keer raden. Geen Humo in de bus. Dan maar weer gebeld. "Ja, inderdaad. Ik zie het "zei het meisje aan de telefoon bijna triomfantelijk. "Deze week krijgt u de Humo niet. Volgende week wel, tenminste, dat denk ik, en de week daarna ook nog een keer, maar ik ben niet helemaal zeker. Ik stel voor dat u hem deze week nog eens koopt in de krantenwinkel. En belt u morgen even terug, dan kan ik zeker zien of u hem volgende week wel krijgt."

"Goh mevrouw, ik ben niet echt onder de indruk van jullie dienstverlening. Wanneer eindigt mijn abonnement? Ik denk namelijk niet dat ik het nog ga verlengen."
"Echt niet mevrouw? En waarom niet als ik vragen mag?"

zondag 1 december 2013

Wakker op Zondag en hoe

Gedurende 2 jaar alweer neem ik bijna elke zondag het studio publiek van het ATV programma Wakker op Zondag na de opnames mee op wandeling.

Voor een klein bedrag krijgen deze mensen een stadswandeling op en rond het Eilandje met mij, een mini borreltje Elixir d'Anvers, een MAS souvenir en een brunch bij het Felixpakhuis. De formule is een succes en is maanden op voorhand volgeboekt. Voor meer info, kijk hier

Vanmorgen fietste ik naar de ATV studio en toen ik de Veemarkt overstak zag ik twee mannen op leeftijd hun handen uit de mouwen steken. Er stonden al een 3-tal tentjes, een gasbrandertje, en ze hadden nog een boel materiaal klaarstaan.
Nieuwsgierigheid, uw naam is vrouw, dacht ik, ik stopte en vroeg wat er ging gebeuren later die dag. Eén van beiden keek me aan met een blik van "Aléé-weete-gij-da-na-ni"? "Tis Sint Elooi hé Madame."

Ik knikte begrijpend, "Natuurlijk. En wat doen jullie dan?"
(Voor wie een redelijk onsamenhangend relaas over de levensloop van Sint Eligius wil lezen, klik dan vooral hier)

"Awel, wij schenken seffens soep, na de mis, en die is nu bezig."
Dat event ging ik helaas missen, ik was tot zeker 13h30 bezig met mijn groepje.

Eens aangekomen bij ATV schaarde ik mij backstage tussen de horde BV's en andere prominenten zoals daar vandaag waren Piet Huysentruyt, Paul Michiels met een puike nieuwe CD by the way en Antwerps Bisschop Johan Bonny.

Deze laatste kwam ook netjes een hand geven en excuseerde zich dat hij moest vertrekken, het was een drukke dag vandaag.

"Natuurlijk" zei ik, "Het is Sint Elooi".
Hij pauzeerde en keek me vol verwondering aan "Mevrouw, u bent goed op de hoogte."
Voila, weer ne volle aflaat verdiend.

Dat nog andere ATV bezoekers bij de pinken zijn, bewees één van de studiogasten die met mij op wandeling ging.

Gerolf Annemans, keek vol bewondering Paul Michiels na, strak in het pak, mooie houding, flinke bos haar en vrolijke ogen. Kortom, zag er supergoed uit.
"Awel" aldus Annemans, "Zo wil ik ook wel 65 worden."
Waarop mijn studiogast zich omdraaide naar Annemans en zei "Hoe, zeide gij da dan nog ni?"